Jef: “Die onthutste blik in hun ogen vergeet ik nooit meer.”

“Vijf jaar terug is het allemaal begonnen met een zwaar accident op m’n werk. Ik ben er aan de dood ontsnapt en heb er mentaal heel wat aan overgehouden. Na mijn ongeval bleef ik 17 maanden thuis om te revalideren. Toen ben ik serieus beginnen te drinken. Ik had geen daginvulling meer. Voorheen was ik een workaholic, die 60 tot 70 uur per week klopte.

Na mijn ziekteverlof ging ik als magazijnier terug aan de slag. Door de zware arbeid van mijn nieuwe job speelden de lichamelijke letsels van het ongeval op. Ik heb gewerkt tot ik niet meer kon en kwam terug thuis terecht. In diezelfde periode is mijn dochter voor een aantal maanden naar Australië vertrokken. Ook overleden mijn moeder en een van m’n beste vrienden.

Uiteindelijk sukkelde ik in een depressie. Mijn kinderen en ex-vrouw hebben pogingen gedaan om mij op te laten nemen, maar ik weigerde dat. Ik dacht dat ik er zelf wel uit zou komen, maar dat lukt je nooit alleen. Op 10 maanden tijd is het dan snel uit de hand gelopen. Ik heb een paar keer een overdosis genomen en een aantal zelfmoordpogingen ondernomen. Bij mijn laatste poging in 2013 raakte ik terug bij bewustzijn op de spoedafdeling van het ziekenhuis. Toen kwamen mijn ondertussen volwassen kinderen binnen. De onthutste blik in hun ogen vergeet ik nooit meer.

In samenspraak met mijn kinderen heb ik dan gekozen voor een langdurige opname van acht maanden in het psychiatrisch ziekenhuis Asster in Sint-Truiden. Alle positieve en negatieve dingen die ik meegemaakt had in mijn leven, legde ik naast elkaar en ik begon stillaan de puzzel in elkaar te steken. Mijn dochter en zoon kwamen regelmatig op bezoek. Ze voelden dat ik de wil had om eruit te geraken. Ik zelf had toen nooit durven denken dat ik zover zou geraken als ik nu ben.

Vervolgens ben ik met behulp van Asster begeleid zelfstandig gaan wonen. Ook probeer ik anderen te helpen. Ik vertel mijn ervaringen en toon hen de mogelijkheden om uit de put te geraken. Via vzw Basis ben ik in contact gekomen met vrijwilligerswerk. Ik wou iets met mensen doen. Daarom koos ik voor de sociale sector. Nu zit ik in het animatieteam van het woonzorgcentrum Zonnestraal in Hasselt. Ik wil senioren een fijne afsluiter van hun leven geven.

Ik kom graag onder het volk. Ik ga graag naar concerten, naar het theater en vier dagen naar Pukkelpop. Ik heb nu totaal geen zucht meer naar alcohol. Ik voel mij zo goed.”