David: “Het leven is makkelijk, andere mensen maken het moeilijk”

“Papa, ik lijk steeds meer op jou… ik schrijf je dit, zij aan zij,
je maakt me blij en da wete gij”
Dynamic – Papa

“Ik heb een liedje voor mijn papa geschreven. Van alle liedjes die ik gemaakt heb, was dat het moeilijkste om te schrijven. Een pure brok emotie die er moest uitkomen in woorden. Ik heb er bijna twee maanden aan gewerkt. Het hielp me zijn dood te verwerken.

Steun vind ik in hiphopmuziek, maar ook bij Betonne Jeugd. Een organisatie voor kansarme jongeren. Ik ben een echte ‘ancien’ van de organisatie. Al negen jaar kom ik er wekelijks. Ondertussen ben ik er zelf vrijwilliger en begeleid ik mee de jongeren. Mijn doel is hen in hun doel te laten slagen.

Ik put ook veel troost uit mijn zoontje. Ik ben zo trots op hem. Thibaut is net één jaar geworden. Ik zie hem om de twee weken van zaterdagmorgen tot zondagavond. Dat vind ik véél te weinig, hij wordt zo snel groot.

Het doet altijd pijn om hem zondagavond terug te moeten afgeven, ik wil gewoon een goede papa zijn en er altijd voor hem zijn. Mijn zoontje is mijn God, niemand pakt hem nog van me af. Ik zie zoveel eigenschappen van mijn vader in Thibaut. Het lijkt alsof ik naast een zoon, ook een beetje mijn papa terug heb.

“Je moet ervoor blijven gaan.”

Toch ervaar ik nog veel tegenslagen. Je geraakt niet gemakkelijk uit armoede, dat gaat van generatie op generatie. Ik zoek werk, maar zodra ze Bijzonder Secundair Onderwijs op mijn cv zien staan, hebben werkgevers hun vooroordelen klaar. Dan zijn ze er al van overtuigd dat ik bepaalde dingen niet kan, ondanks mijn werkervaring en een extra opleiding. Heel ontmoedigend, maar ik heb geleerd me niet meer te laten beïnvloeden. Er blijven voor gaan, is het enige wat je kan doen.

En dat heb ik op heel jonge leeftijd al moeten leren. Van het eerste tot het derde middelbaar werd ik gepest. Ik was heel dik en dat was blijkbaar een reden om mijn turnzak in de vuilnisbak te gooien, mijn agenda kapot te scheuren, enzovoort. Maar ik heb dat nooit mijn studies laten beïnvloeden, daar ben ik me altijd blijven op richten. Pesters pikken er altijd wel iemand uit.

Toch blijft het heel frustrerend dat potentiële werkgevers op een sollicitatiegesprek niet verder kijken dan hun neus lang is. Mijn inzet bij Betonne Jeugd telt precies niet mee. In onze maatschappij is het ieder voor zich, en daar heb ik het moeilijk mee. Ik word er gek van dat mensen meteen vooroordelen hebben. Luister toch eerst naar iemand zijn verhaal.

We wonen in Antwerpen, daar maak ik liever ‘handwerpen’ van: reik elkaar de hand, werk samen. Alle kritiek die mensen op mij hebben, probeer ik om te zetten in goede raad om mezelf te verbeteren. Een mens heeft plus- en minpunten, en aan die minpunten moet je werken. Zonder ‘min’ is er geen uitdaging in het leven. Het leven is makkelijk, andere mensen maken het moeilijk. Maar ik ga de uitdaging aan.”