“Ik word als succesvol gezien, daar ben ik zeker van. Ik heb een groot appartement, veel vrienden en een goede job. Ook mijn familie is heel trots op mij, want ik werk in ‘hét chicste restaurant van Antwerpen’. Maar daar heb ik het nu net moeilijk mee. Ik ben succesvol in de maatschappij, maar is…
“Elke minuut van mijn leven telt. Ik kan nu genieten van de kleine dingen. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, ik wil graag dat van mij met u delen. Ik was een drugsverslaafde. Dertig jaar lang gebruikte ik heroïne. Vandaag betekent het leven meer voor mij, daarom probeer ik zo goed mogelijk mijn plan te trekken.…
“Peter Positief, zo noemen mijn vrienden mij. Ik was een onstuimig kind maar altijd een vrolijk en positief mannetje. Soms was ik wat rebels. Ik zat in de jeugdbeweging en haalde graag kattenkwaad uit. Op dat gebied was ik misschien wel de moeilijkste van het gezin, ik ben de derde van vier zonen. Ik denk…
“Als ik terugblik op mijn kindertijd in Macedonië, schiet er slechts één woord door mijn hoofd: armoede. Stel je even voor om jarenlang met zeven gezinsleden in een klein kamertje te wonen. De dag waarop we verhuisden, herinner ik me alsof het gisteren was. Mijn vader bouwde een nieuw, schamel huisje zonder ramen of deuren.…
“Als ik op voorhand had geweten dat ik in een land zou belanden zonder wettelijke papieren, dan zou ik mijn geboorteland Senegal nooit verlaten hebben. Maar het systeem waarin ik leefde, liet me geen enkele keuze. Senegal is geen arm land en er heerst ook vrede, maar het is wel een corrupt land. De leiders…
“De periode rond de feestdagen vind ik het moeilijkst. Dan komen slechte herinneringen uit mijn jeugd naar boven. Ik kan nog altijd niet begrijpen dat een ouder zijn kind als een baksteen kan laten vallen. Ik begrijp niet hoe een ouder zo iets kan doen. Maar echt ongelukkig ben ik nooit. Tussen mijn achttien en…
“Life is music, dat zeggen ze toch altijd, he? Volgens mij klopt dat echt. Ik heb thuis meer dan duizend cd’s. Het eerste wat ik ‘s ochtends doe, is naar de woonkamer gaan om muziek op te zetten. Om het gevoel van alleen zijn wat te doorbreken, maar ook gewoon omdat ik ervan geniet. Mensen…
“Ik kan mijn vrienden niet vertellen wat er echt aan de hand is. Ik ben bang dat ik hen verlies, dat ze me zullen veroordelen. Ik wil niet het ‘meisje met boulimie’ zijn, ook al weet ik dat dat ondertussen wel is wie ik ben geworden. Soms heb ik het gevoel dat ik leef in…
“Angst ken ik niet meer. Ik ben 27 jaar en heb alles al gezien. Ik heb mensen zien doodgaan, bommen horen ontploffen, pijn gevoeld. Een beetje bloed schrikt mij niet meer af. Ongerust ben ik wel nog. Over mijn familieleden die hier nog niet zijn. Twee maanden was ik onderweg. Eerst naar Iran, dan naar…
“Ik ben opgegroeid op een boerderij in Loenhout, een boerendorp in het noorden van de provincie Antwerpen. Na mijn middelbare school ben ik hier in Antwerpen verpleegkunde komen studeren aan de Karel de Grote Hogeschool. Ik ben op kot gegaan en ben daarna nooit meer teruggekeerd naar Loenhout. Hier in Antwerpen voel ik mij thuis.…
